Εκτός από τις άλλες επιστημονικές ασχολίες τους, όταν τους καλέσει η Αστυνομία και αψηφώντας το ότι συνήθως θα αντικρίσουν φρικτές εικόνες μαζί με αφόρητη δυσοσμία, όταν θα βρεθούν στον τόπο του εγκλήματος δεν διστάζουν να μαζέψουν από εκεί, πολύ προσεκτικά, νύμφες, προνύμφες, τέλεια έντομα, διαφόρων μεγεθών και κατηγοριών, όπως για παράδειγμα δίπτερα (μύγες), λεπιδόπτερα (πεταλούδες) και κολεόπτερα (σκαθάρια) και με τη βοήθειά τους να εξιχνιάσουν τις συνθήκες και την ημερομηνία του φόνου. Μια δουλειά που θα έκανε υπερήφανο ακόμη και τον Σέρλοκ Χολμς...
Πικρό επεισόδιο από τη ζωή των Τσάπλιν
Προς τις οκτώ το βράδυ η μυρωδιά είχε γίνει ανυπόφορη σε κάποιο σημείο του Corsier-sur-Veyvey, μιας από τις πολύ καθώς πρέπει ελβετικές τοποθεσίες, ένα τέταρτο με το αυτοκίνητο από τη Γενεύη, που ανάμεσα στους κατοίκους της συγκαταλέγονταν και αρκετά από τα μέλη της οικογενείας Τσάπλιν. Ηταν μάλιστα ο Μάικλ, ο γιος του αείμνηστου Σαρλό, που ξεκίνησε το βράδυ της 26ης Μαΐου 2001 από το οικογενειακό κτήμα για να φθάσει προς την κοντινή δασωμένη περιοχή και ν' ανακαλύψει την πηγή της δυσοσμίας. Οπως διηγήθηκε μετά, φθάνοντας εκεί κατακλύστηκε από απερίγραπτη φρίκη. Πρώτα σκόνταψε σε ένα κομμένο γυναικείο κεφάλι και λίγα βήματα πιο πέρα ήρθε φάτσα με το πτώμα ενός άντρα κρεμασμένου από κάποιο κλαδί. Σαν καλός πολίτης ο Μάικλ Τσάπλιν κάλεσε την Αστυνομία.
Ενας από τους αστυνομικούς που έσπευσαν, ο επιθεωρητής Κλοντ Βις (Claude Wyss), ασχολήθηκε μόνο με το να μαζέψει εκείνη τη βραδινή ώρα όσο περισσότερες μύγες μπορούσε από τον τόπο του εγκλήματος. Το άλλο πρωί κιόλας επέστρεψε και μάζεψε ό,τι βρήκε από αβγά, προνύμφες, νύμφες και όποιο άλλο ζωντανό πλάσμα σερνόταν επάνω στα ανθρώπινα απομεινάρια. Ταυτόχρονα εγκατέστησε μια συσκευή που ονομάζεται θερμογράφος και καταγράφει σε χάρτινη ταινία τη θερμοκρασία του περιβάλλοντος. Γύρισε με τα πολύτιμα γι' αυτόν ευρήματα στο Ινστιτούτο Ιατροδικαστικής της Λωζάννης και στρώθηκε στη δουλειά.
Βοήθησε τις νύμφες και τις προνύμφες να μεγαλώσουν, τα αβγά να επωασθούν και κράτησε ημερολόγιο για το πώς αυξάνονταν κάθε ημέρα. Ωσπου έβγαλε μια γενιά πλήρως ανεπτυγμένων εντόμων, ενώ από τη Μετεωρολογική Υπηρεσία όλο αυτό το χρονικό διάστημα έπαιρνε τις ενδείξεις θερμοκρασίας και υγρασίας. Και αυτός και οι συνάδελφοί του προσπαθούσαν να βρουν πρώτ' απ' όλα το πότε εκτυλίχθηκε αυτό το δράμα στις παρυφές του δάσους, κάτι που δεν ήταν τόσο απλό, αφού η συνηθισμένη ιατροδικαστική εξέταση, αν ένα έγκλημα έχει διαπραχθεί σε χρόνο μεγαλύτερο των τριών ημερών, έχει δυσκολία να αποφανθεί.
Εικόνες από μια διάλεξη
«Ιατροδικαστική Οικολογία» ήταν ο τίτλος που είχαν δώσει στη διάλεξή (*) τους η Σμαρώ Σωτηράκη, από το Εργαστήριο Παρασιτολογίας του Ινστιτούτου Κτηνιατρικών Ερευνών Θεσσαλονίκης του ΕΘΙΑΓΕ, και ο Μάρτιν Χολ, από το Entomology Department of Natural History Museum στη Βρετανία. Στο πρώτο μέρος έγινε προσπάθεια να εξοικειωθούμε με τα έντομα που έλκονται από το αίμα, τις ανοιχτές πληγές και εν γένει από τους πρώην ζωντανούς οργανισμούς. Οι διάφορες εικόνες από πτώματα ανθρώπων και ζώων σκεπασμένων από μύγες και σκουλήκια δεν έκαναν στην αρχή την καλύτερη παρέα στο στομάχι μας με τον καφέ και τα κουλουράκια που είχαν προσφερθεί από τους διοργανωτές της διάλεξης, όμως σιγά σιγά ηρεμήσαμε, συνηθίσαμε, εξοικειωθήκαμε, αφού άρχισε να επικρατεί και στο ακροατήριο η λογική των ομιλητών.
Πρέπει δηλαδή να δεχθούμε ότι όλα αυτά ανήκουν σε έναν φυσικό κύκλο. Τα σώματα των ζωντανών μετά τον θάνατό τους επιστρέφουν στη Φύση αφού βρεθούν μύκητες, βακτηρίδια και έντομα να τα αποικοδομήσουν, αντλώντας ταυτόχρονα από αυτά και τροφή. Οπως μάλιστα έδειξε την κατάλληλη στιγμή η Σμαρώ Σωτηράκη, ο άνθρωπος ξέρει να επωφελείται από αυτό και όταν είναι ζωντανός. Διότι από τον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο ακόμη οι γιατροί σε μερικές δύσκολες και μολυσμένες πληγές συνήθιζαν να βάζουν τις προνύμφες εντόμων ώστε να καταβροχθίζουν τα νεκρά κύτταρα και να μπορέσει να κλείσει η πληγή.
Κάτι τέτοιο γίνεται ακόμη και σήμερα, όπου ένα γερμανικό εργοστάσιο εκτρέφει υπό ελεγχόμενες συνθήκες καθαριότητος και χρόνου προνύμφες του εντόμου Lucilia sericata, τις συσκευάζει σε ειδικά δικτυωτά φακελάκια με αφρό πολυουρεθάνης με την ένδειξη Biofoam Dressing, ώστε να κάνουν τα έντομα τη δουλειά τους καθαρά και αθέατα, αφού μπορούν να τοποθετούνται με πολύ καλά αποτελέσματα επάνω σε μια πληγή που δύσκολα θα έκλεινε ακόμη και με πλαστική επέμβαση!
Η έλξη που αισθάνονται διάφορα έντομα, ιδιαίτερα κάποιες χρυσόμυγες και κρεατόμυγες, των οικογενειών Calliphoridae και Sarcophagidae, γνωστές και ως blow ή flesh flies, οφείλεται στη δράση των βακτηριδίων στους νεκρωμένους ιστούς όπου αναδίδονται υδρόθειο, αμμωνία και άλλες έντονης οσμής ενώσεις (μερκαπτάνια, δι- και τρι-σουλφίδια). Η Ιατροδικαστική Εντομολογία το εκμεταλλεύεται αυτό κάνοντας χρήση ενδείξεων που προκύπτουν από τη μελέτη των αποικιών κατάλληλων εντόμων σε νεκρούς οργανισμούς για να βοηθηθεί η αστυνομική έρευνα γύρω από ένα έγκλημα. Βέβαια, ψάχνοντας λίγο περισσότερο το θέμα μπορείς να βρεις ότι και σε άλλες περιπτώσεις μπορεί να χρησιμοποιηθούν τα όπλα που διαθέτει. Και μάλιστα χωρίς να υπάρχει πτώμα. Οπως είναι η περίπτωση υποθέσεων όπου αναμειγνύονται ασφαλιστικές εταιρείες και απαιτούνται διάφορες αποζημιώσεις.
Ενα τέτοιο παράδειγμα έχει μείνει στα ιατροδικαστικά χρονικά και αναφέρεται σε μια εταιρεία συσκευασίας που κατηγορήθηκε από αλυσίδα σουπερμάρκετ γιατί στις πακεταρισμένες σαλάτες της βρέθηκαν διάφορα έντομα. Και όταν άρχισαν να ψάχνουν αν αυτά ήλθαν απέξω μαζί με τα λαχανικά ή ξεκινούσαν μέσα από το εργοστάσιο όταν έμπαιναν στα κουτιά, οι ιατροδικαστές-εντομολόγοι κατάφεραν να αποδείξουν ότι ήταν έντομα μακρινής εξωτερικής προέλευσης, άρα η εταιρεία συσκευασίας αθωώθηκε.
Λεπτομέρειες με ουσία και χημεία
Οπως εξήγησε ο Μάρτιν Χολ για λογαριασμό των αναγνωστών του «Βήματος» σε συνομιλία λίγο πριν από τη διάλεξή του, στη Βρετανία αντιμετωπίζουν το θέμα αρκετά ψύχραιμα, τόσο ώστε υπάρχουν και τάξεις μαθητών του Λυκείου που όταν διαλέξουν το μάθημα της Βιολογίας, για να τους τονώσουν το ενδιαφέρον όσοι διδάσκουν τους εισάγουν και σε θέματα Ιατροδικαστικής Εντομολογίας. Αλλωστε μερικά παιδιά είναι οργανωμένα σε Bug Clubs, λέσχες δηλαδή μελέτης κάποιων εντόμων, ενώ τον Μάιο έχουν και εθνικές εβδομάδες για τα έντομα. Επίσης στο Διαδίκτυο βρίσκεις εργασίες παιδιών του Λυκείου από Γερμανία ή Ελβετία σχετικές με το ίδιο θέμα.
Για τον Μάρτιν Χολ δεν υπάρχει ενόχληση ούτε από τις εικόνες που αντικρίζει ούτε από τις οσμές που είναι ιδιαίτερα διεισδυτικές, όπως λέει ο ίδιος, παρ' όλες τις ειδικές ολόσωμες στολές και τις μάσκες που χρησιμοποιούν. Ο διάσημος γερμανός συνάδελφός του Μαρκ Μπένεκε λέει ότι ένα σώμα σε αποσύνθεση μετατρέπεται σε πολύ ενδιαφέροντα βιότοπο και ο κ. Χολ αντιμετωπίζει τα πάντα μέσα από το πρίσμα της Χημείας. Οσα συμβαίνουν δηλαδή μπροστά στα μάτια του τα ξεπερνά θεωρώντας ότι σε τελευταία ανάλυση σχετίζονται με χημικές αντιδράσεις. Και η αλήθεια είναι ότι, καθώς ένα σώμα αποσυντίθεται λόγω του μυϊκού ιστού και του λίπους, έχουμε βασικά διαρροή προς το περιβάλλον πέντε οξέων (προπιονικό, ισοβουτυρικό, n-βουτυρικό, ισοβαλερικό, n-βαλερικό).
Αλλοι κάνουν λόγο για 12 και άλλοι για 100 είδη εντόμων που αγαπούν το ανθρώπινο κρέας ή προσελκύονται από τα προϊόντα της αποσύνθεσής του και βοηθούν άθελά τους στην εξιχνίαση καθημερινών εγκλημάτων αλλά και ομαδικών εκτελέσεων σε διάφορους συμβατικούς αλλά και σε άλλους, ακήρυκτους πολέμους. Αρκεί να μην επεμβαίνουν ακούσια ή εκούσια κάποιοι άσχετοι. Διότι και οι δύο συνομιλητές μας έκαναν λόγο για αστυνομικούς και άλλους που όταν ανακάλυπταν κάποιο πτώμα σκεπασμένο από μύγες και σκουλήκια έσπευδαν να το πλύνουν ρίχνοντας νερό με το λάστιχο της βρύσης. Ταυτόχρονα μπορείς να διαβάσεις ότι κάποιοι δράστες, επηρεασμένοι και απ' όσα βλέπουν σε τηλεοπτικές σειρές, ψεκάζουν με εντομοκτόνο ένα πτώμα για να μην το πλησιάζουν τα έντομα και αφήσουν εκεί τα αβγά τους ώστε να μην μπορεί να διαπιστωθεί η ημερομηνία του φόνου. Αλλοι πάλι βάζουν φωτιά, αλλά όπως εξηγεί ο κ. Χολ, αν δεν έχουμε πλήρη αποτέφρωση απλά το δέρμα ανοίγει εξαιτίας της θερμότητας και πιο εύκολα διάφορα έντομα εισχωρούν στο εσωτερικό. Αν δεν υπάρχουν πάντως πληγές ή άλλα ανοίγματα, η εναπόθεση των αβγών τους γίνεται σε κοιλότητες του σώματος, όπως είναι τα ρουθούνια, τα αφτιά και, όπως συχνά δείχνουν και κάποιες ταινίες φρίκης, τα μάτια.
Αν προλάβει πάντως και φθάσει εγκαίρως ο ιατροδικαστής-εντομολόγος μαζεύει από έντομα ό,τι βρει εκεί. Κάποιες από τις προνύμφες και τις νύμφες θα τις θανατώσει, αλλά με ειδικό τρόπο. Σε ζεματιστό νερό, λίγο πριν από το σημείο του βρασμού δηλαδή, για 10-15 δευτερόλεπτα. Και στη συνέχεια τις μεταφέρει σε διάλυμα 80% αιθανόλης και όχι σε φορμόλη. Αυτό γίνεται διότι έτσι δεν αποχρωματίζονται και, κυρίως, δεν συστέλλονται. Οπότε όταν θα μετρηθούν και θα γίνει η σύγκριση με σχετικά δεδομένα καταχωρισμένα σε πίνακες, δεν θα θεωρηθούν πιο μικρής ηλικίας, άρα δεν θα προκύψει και λάθος στον υπολογισμό της ημερομηνίας του θανάτου.
Εντομολογικό αλκοτέστ
Τα πιο συνηθισμένα και εδώ στην Ελλάδα έντομα που μπορεί να συναντήσουμε κοντά σε ένα πλάσμα που μόλις έχει αφήσει την τελευταία του πνοή είναι εκείνες οι πράσινες μύγες. Η ζωή τους φαίνεται να είναι χωρισμένη σε πολύ κανονικά και δεδομένα διαστήματα: αβγό - προνύμφη - νύμφη - τέλειο έντομο. Το στάδιο της προνύμφης χωρίζεται κι αυτό με τη σειρά του σε τρία στάδια και στο καθένα αλλάζει εξωτερικό χιτώνα. Στο στάδιο της νύμφης ο εξωτερικός χιτώνας σκληραίνει, αποκτά ένα καφεκόκκινο χρώμα, μετατρέπεται σε ένα αδιαπέραστο κουκούλι και από εκεί σε ορισμένο χρόνο βγαίνει ένα φτερωτό πλέον έντομο.
Εχει παρατηρηθεί όμως ότι αν ο άνθρωπος του οποίου το πτώμα έχουν τώρα αποικίσει έπαιρνε κοκαΐνη αλλάζει η διάρκεια των σταδίων και γίνεται μικρότερη, αναπτύσσονται δηλαδή πιο γρήγορα, ενώ αν έπαιρνε ηρεμιστικά αναπτύσσονται αργότερα από το κανονικό. Επίσης είναι πολύ χρήσιμο το ότι οι ουσίες που περνούν στον οργανισμό τους δεν αποικοδομούνται από το πεπτικό τους σύστημα. Ετσι μπορούν ύστερα από σχετική εξέταση να αποκαλύψουν αν κάποιος οργανισμός είχε προσβληθεί από βακτηρίδια και ποια και αν αυτό επέφερε τον θάνατό του. Αυτό, αν έχει περάσει καιρός, με άμεση ιστολογική εξέταση δεν θα μπορούσε να βρεθεί, διότι στο πτώμα επιτίθενται νέα βακτήρια που καταβροχθίζουν κυριολεκτικά τα προηγούμενα. Σε κάποια άλλη περίπτωση όπου βρέθηκε, ύστερα από καιρό, κάποιος νεκρός στην μπανιέρα του μάζεψαν τις προνύμφες και τις νύμφες που βρήκαν γύρω, μέσα στο σπίτι, τις πέρασαν από τον αποχυμωτή και η εξέταση του πολτού έδειξε ότι περιείχε μια αρκετά ισχυρή δόση αλκοόλ, και έτσι βγήκε το συμπέρασμα ότι ο θάνατος προήλθε από πνιγμό λόγω μέθης.
Οπως φάνηκε σε κάποιες εικόνες που προβλήθηκαν, οι προνύμφες και οι νύμφες έχουν ειδικά μορφολογικά χαρακτηριστικά, όπως είναι τα αναπνευστικά όργανα στο πίσω άκρο του σώματός τους και με το μικροσκόπιο μπορεί να βγει συμπέρασμα σχετικά με το στάδιο εξέλιξης στο οποίο βρίσκονται. Στην κλασική και σχεδόν πάντα δύσκολη ερώτηση που τέθηκε στο τέλος της διάλεξης «Και στην Ελλάδα τι γίνεται με αυτά;», η κυρία Σωτηράκη απαντά διπλωματικά ότι χρειάζεται να γίνει πολλή δουλειά και εδώ, αφού, όπως είναι φυσικό, τα ήδη υπάρχοντα σε μια χώρα στοιχεία δεν μπορεί να μεταφερθούν ατόφια σε μιαν άλλη, αφού διαφέρουν η πανίδα, η χλωρίδα και το κλίμα. Η όρεξη πάντως και μαζί αρκετές γνώσεις υπάρχουν και παρουσιάζεται μια μοναδική ευκαιρία για όποιον πολιτικό παράγοντα ενδιαφέρεται να μάθει και να κάνει κάτι, αφού θα έχουμε στις 20-24 του προσεχούς Μαϊου στο Κολυμπάρι Χανίων ένα είδος... εαρινής σύναξης των εντομολόγων αυτής της ειδικότητας (ηλεκτρονική διεύθυνση: www. eafe. org).
Ποιος ήταν τελικά ο δολοφόνος;
Ο επιθεωρητής Βις, ο οποίος επτά αιώνες μετά ανέλαβε να βρει πότε βρέθηκαν σ' εκείνη την περιοχή της Ελβετίας ο απαγχονισμένος και η αποκεφαλισμένη γυναίκα, έχοντας πλέον τα πλήρη έντομα στη διάθεσή του μπορούσε να τα αναγνωρίσει με σιγουριά, γιατί στο στάδιο της προνύμφης αυτό δεν είναι πάντα τόσο εύκολο αν δεν είσαι εξασκημένος. Βρέθηκε λοιπόν ότι τέσσερα διαφορετικά είδη είχαν αποικίσει τα άψυχα ανθρώπινα μέλη. Εν τω μεταξύ, από τις διαφορές στις ενδείξεις του θερμογράφου και της Μετεωρολογικής Υπηρεσίας μπορούσε να προσδιορίσει και με σχετική ακρίβεια, για αρκετές εβδομάδες πριν, τη θερμοκρασία που περίπου επικρατούσε κάθε ημέρα.
Αυτές οι πληροφορίες είναι εξαιρετικά χρήσιμες, διότι τα στάδια εξέλιξης των εντόμων επηρεάζονται πολύ από τη θερμοκρασία. Για παράδειγμα, ένα από αυτά που βρέθηκαν, το Calliphora vicina, στους 27 βαθμούς Κελσίου χρειάζεται 18 ημέρες από το αβγό να φθάσει στο τέλειο έντομο, ενώ στους 13,5 βαθμούς ο χρόνος αυτός διπλασιάζεται, διότι υπάρχει συνάρτηση ανάμεσα στη θερμότητα και στον μεταβολισμό ενός τέτοιου μικρού οργανισμού. Στη συνέχεια ο δρόμος άνοιξε. Μπορούσε πλέον να υπολογιστεί ο χρόνος που είχαν περάσει τα έντομα επάνω στα πτώματα. Σε συνδυασμό με το γεγονός ότι τα περισσότερα από αυτά λόγω της εξαιρετικής τους όσφρησης μέσα σε λίγα λεπτά ή το πολύ ώρες, από εκατοντάδες μέτρα μακριά μπορούν να φθάσουν και να αποικίσουν ένα σώμα που μόλις ξεψύχησε, έγινε δυνατόν να προσδιοριστεί ότι ο θάνατος είχε επέλθει πριν από 31 ημέρες, άρα στις 25 Απριλίου 2000.
Ακριβώς αυτή την ημέρα μάρτυρες είχαν καταθέσει ότι είδαν για τελευταία φορά το ζευγάρι ζωντανό. Γιατί επρόκειτο για ζευγάρι, μολδαβών μεταναστών, που δεν τα πήγαιναν πολύ καλά στις μεταξύ τους σχέσεις και τελικά ο άνδρας, αφού αποκεφάλισε τη σύντροφό του, αυτοκτόνησε. Ο προσδιορισμός της ακριβούς ημέρας θανάτου δεν άφηνε κάποιον χρόνο όπου θα μπορούσαν να είχαν παρεμβληθεί άλλοι άνθρωποι και να πέσουν σε αυτούς οι υποψίες. Στην ουσία δηλαδή τα έντομα είχαν υποδείξει, έστω και εν αγνοία τους, τον δολοφόνο.
* Η διάλεξη δόθηκε στις 15.11.2007 με ελεύθερη είσοδο στο Βρετανικό Συμβούλιο Αθηνών στο πλαίσιο των εκδηλώσεων του Science Cafè.
«Κοιτάξτε αυτό το μικρό, τι χαριτωμένο που είναι με τις μαύρες και τις άσπρες ραβδώσεις του» λέει δείχνοντας ένα μικρό σκαθάρι στους επισκέπτες του, που καταφέρνουν να φθάσουν ως εκεί, ο κύριος Μαρκς, ένας μεταπτυχιακός φοιτητής, καθώς αυτά εξαφανίζονται κάτω από το ακίνητο πόδι μιας γυναίκας. «Μας λένε ότι αυτή η γυναίκα είναι εδώ μαζί μας για περισσότερες από τρεις εβδομάδες» συνεχίζει την κουβέντα καθώς ξεναγεί τους τυχερούς(;) επισκέπτες στη λεγόμενη Body Farm.
Εξαιρώντας τις στρατιωτικές εγκαταστάσεις, ένα από τα πιο δύσκολα σημεία των Ηνωμένων Πολιτειών για να μπορέσεις να βρεις ημερομηνία επίσκεψης είναι το Anthropological Research Facility στο Νόξβιλ στην Πολιτεία του Τενεσί. Σε ένα μικρό άλσος περιφραγμένο με πυκνό και αγκαθωτό σύρμα, επιπλέον ξύλινο φράχτη και κλειστό στον καθέναν με σιδερένιες πόρτες που ασφαλίζουν με βαριές αλυσίδες για το φόβο των έξω και όχι φυσικά των... μέσα, βρίσκονται μονίμως, από τη δεκαετία του '70 που ιδρύθηκε, 20 με 40 πτώματα, που εναλλάσσονται, βαλμένα σε διάφορα σημεία. Αλλα είναι θαμμένα εντελώς και άλλα εξέχουν, μερικά είναι μέσα σε λάκκους με νερό, άλλα σε βαλίτσες(!) ή σε εγκαταλελειμμένα αυτοκίνητα και όλα αφημένα εκεί να εκτίθενται στις καιρικές συνθήκες και στα έντομα του άλσους. Με τη βοήθειά τους μελετούν τις συνθήκες που κάνουν ένα σώμα να καταλήξει να γίνει σκελετός.
Ποια έντομα θα εμφανιστούν πρώτα, για πόσο διάστημα θα παραμείνουν και τι θα κάνουν εκεί. Οταν η θερμοκρασία είναι υψηλή και η υγρασία αυξημένη, με τη βοήθεια των μικρών αυτών αδηφάγων εντόμων από ένα σώμα ανθρώπινο μπορεί να καταλήξει να μείνει μόνο ο σκελετός μέσα σε δύο εβδομάδες. Οι άνθρωποι της φάρμας έχουν την ευκαιρία να μελετούν πολύ καλά το αντικείμενό τους και φυσικά πολλές επιτυχίες στο ενεργητικό τους. Οταν κάποτε βρέθηκε στην περιοχή το απανθρακωμένο πτώμα κάποιου μέσα σε ένα αυτοκίνητο, όλοι στην αρχή υπέθεσαν ότι επρόκειτο για αυτοκινητικό δυστύχημα. Η νεκροψία όμως αποκάλυψε ότι μέσα στο σώμα του θύματος υπήρχαν καμένα έντομα και οι άνθρωποι της φάρμας προσδιόρισαν ότι αυτό σήμαινε τουλάχιστον 18 ημέρες κάπου αλλού πριν από τη φωτιά στο αυτοκίνητο. Μια πιο προσεκτική εξέταση έδειξε ότι υπήρχαν αθέατες ως τότε μαχαιριές που επέφεραν τον θάνατο.
Κάθε τρεις με τέσσερις μήνες ό,τι μένει στην Body Farm συλλέγεται προσεκτικά από φοιτητές με ειδικές ολόσωμες στολές, μπότες και γάντια και μεταφέρεται στο εργαστήριο για πιο εκτεταμένη έρευνα. Αλλοι «ένοικοι», που προέρχονται από τα αζήτητα ή από αυτούς που έχουν δηλώσει ότι δωρίζουν το σώμα τους ειδικά γι' αυτού του είδους τη μεταθανάτια μεταχείριση, παίρνουν θέση στη φάρμα. Ολα αυτά τα οργάνωσε ένας καθηγητής που επί 45 χρόνια ασχολήθηκε μόνο με αυτό, έγινε ένας από τους διασημότερους εμπειρογνώμονες στον κόσμο, ο Γουίλιαμ Μπας, και όταν τον ρωτούν τι έχει σκεφτεί για το τέλος του απαντά χωρίς δισταγμό αλλά αινιγματικά: «Δεν το έχω συζητήσει με τη γυναίκα μου, αλλά νομίζω ότι είναι τρομερό πράγμα να πηγαίνει χαμένος ένας καλός σκελετός». Ο δολοφόνος με το... δρεπάνι
Οι άνθρωποι της Ιατροδικαστικής Εντομολογίας αγαπούν να θεωρούν ότι η αρχή της επιστήμης αυτής χάνεται στα βάθη των αιώνων και την αρχή της την τοποθετούν γύρω στον 13ο αιώνα. Γιατί τότε, λένε, σε ένα χωριό της Κίνας, όταν κάποιος από τους κατοίκους βρέθηκε δολοφονημένος στα ριζοχώραφα και μάλιστα με το δρεπάνι του θερισμού, ο... ιατροδικαστής της εποχής εκείνης διέταξε να συγκεντρωθούν όλοι οι άνδρες του χωριού στην πλατεία κουβαλώντας μαζί και τα δρεπάνια τους, που διέταξε όλοι να τα ακουμπήσουν μπροστά τους. Αν και όλα φαίνονταν καθαρά, ύστερα από λίγο, όταν κατέφθασαν οι μύγες, επειδή προφανώς εκείνες κάτι μυρίστηκαν, όλοι έκπληκτοι είδαν ότι πήγαν και κάθησαν σε ένα μόνο δρεπάνι. Αυτό ανήκε σε κάποιον που είχε οικονομικές διαφορές με το θύμα και όσο καλά και αν είχε καθαρίσει το όπλο του εγκλήματος οι μύγες δεν γελάστηκαν!
tovima.gr
