Μπορούν κάποιοι από εμάς να προβλέψουν και να αποφύγουν κάποια δυσάρεστα γεγονότα; Κάποιοι επιστήμονες πιστεύουν ότι ο εγκέφαλος μπορεί στα αλήθεια να προβλέψει γεγονότα πριν αυτά συμβούν.
Ο καθηγητής Dick Bierman είναι σκυφτός μπροστά από την οθόνη του υπολογιστή του σε ένα σκοτεινό δωμάτιο. Το χαμηλό βουητό των μηχανημάτων ακούγεται αμυδρά στον χώρο. Χαμογελάει και....
πιέζει ένα κόκκινο κουμπί.
Στο διπλανό δωμάτιο ένας ασθενής γλιστράει αργά μέσα σε έναν νοσοκομειακό σαρωτή εγκεφάλου. Εάν δεν έβλεπε κανείς το παράξενο χαμόγελο και τις γκριμάτσες στο πρόσωπο του ασθενή, θα πίστευε ότι πρόκειται για ένα κανονικό ιατρικό τσεκ-απ.
Αλλά αυτός ο σαρωτής χρησιμοποιείται για ένα από τα πιο εμβριθή υπερφυσικά πειράματα που έχουν γίνει ποτέ, πείραμα που μπορεί να αποτελέσει απόδειξη για το εάν είναι δυνατόν να προβλεφθεί το μέλλον. Το πείραμα έχει σκοπό να αποδείξει ότι φυσιολογικοί άνθρωποι, έχουν πραγματικά μία έκτη αίσθηση που τους βοηθάει να «δουν» το μέλλον.
Τέτοιες εκπληκτικές μελέτες, σε περίπτωση που επαληθευτούν, μπορούν πιθανώς να εξηγήσουν τις προγνωστικές δυνάμεις των διάμεσων και μια σειρά από άλλα ψυχικά φαινόμενα όπως η εξωαισθητήρια αντίληψη, το deja vu και η μαντεία.
Ο άνθρωπος που βρίσκεται πίσω από τα πειράματα είναι σαφώς πεπεισμένος. «Είμαστε ικανοποιημένοι με το γεγονός ότι άνθρωποι μπορούν να διαισθανθούν το μέλλον πριν αυτό συμβεί» δηλώνει ο καθηγητής Bierman, ψυχολόγος του πανεπιστημίου του Άμστερνταμ. «Τώρα στόχος μας είναι να προχωρήσουμε και να διαπιστώσουμε ποιο είδος ανθρώπου είναι ικανός στο να πετύχει κάτι τέτοιο».
Και ο Bierman δεν είναι μοναχός του: τα ευρήματά του αντικατοπτρίζουν τα στοιχεία που συλλέχθηκαν από άλλους επιστήμονες και ερευνητές του υπερφυσικού. Ο καθηγητής Brian Josephson, νομπελίστα φυσικός από το πανεπιστήμιο του Cambridge δηλώνει:
«Mέχρι στιγμής τα στοιχεία μας αναγκάζουν να πιστέψουμε, ότι σύμφωνα με τα φαινόμενα, υπάρχουν πληροφορίες που έρχονται από το μέλλον. Στην πραγματικότητα, δεν είναι σαφές ση φυσική, το γιατί δεν μπορεί να δει κάποιος το μέλλον. Στην φυσική, δεν μπορεί κανείς να αποκλείσει εντελώς αυτό το ενδεχόμενο».
Στην πραγματικότητα, όλες οι μεγάλες επιστημονικές φόρμουλες που εξηγούν τη λειτουργία του κόσμου, επιτρέπουν τη ροή της πληροφορίας μπροστά και πίσω μέσα στον χρόνο η πληροφορία μπορεί να ρέει προς κάθε κατεύθυνση.
Το πρόβλημα με την προαίσθηση συνίσταται επίσης, στο ότι είναι τόσο νεφελώδης, που δεν μπορεί κανείς να βασιστεί επάνω σε ένα προαίσθημα για να πάρει υπεύθυνες αποφάσεις. Παρόλα αυτά όμως, υπάρχουν πάμπολλες περιπτώσεις ανθρώπων, που εύχονται να είχαν πιστέψει στα προαισθήματα ή τη διαίσθησή τους πριν κάνουν κάποια επιλογή.
Ένα από τα πιο θλιβερά τέτοια παραδείγματα είναι η καταστροφή του Aberfan. Έγινε το 1966 όταν ένας σωρός από κάρβουνο γκρεμίστηκε και πλάκωσε ένα σχολείο της Ουαλίας σκοτώνοντας 144 άτομα, τα 116 από τα οποία ήταν παιδιά. Προέκυψε ότι 24 άτομα είχαν προαισθήματα σχετικά με την τραγωδία.
Μία περίπτωση αφορά ένα μικρό κορίτσι που σκοτώθηκε. Λίγο πριν πάει στο σχολείο είπε στη μητέρα της: «Είδα στον ύπνο μου ότι πήγα στο σχολείο, αλλά δεν υπήρχε σχολείο. Κάτι μαύρο το είχε σκεπάσει».
Πρέπει τελικά να ακούμε τα ένστικτα, τα προαισθήματα και τα όνειρά μας; Κάποιοι ειδικοί λένε, ότι πιθανότατα το κάνουμε αυτό ούτως ή άλλως στην καθημερινή μας ζωή σε έναν εκπληκτικά μεγάλο βαθμό. Η Δρ. Jessica Utts του πανεπιστημίου της Καλιφόρνια, που έχει εργαστεί για τον στρατό των Ηνωμένων Πολιτειών και τη CIA ως ανεξάρτητη συνεργάτης στις έρευνές τους σχετικά με το υπερφυσικό, πιστεύει ότι διαρκώς λαμβάνουμε μικρές εκλάμψεις από το μέλλον και αυτό μας βοηθάει στις αποφάσεις μας. «Πιστεύω ότι αυτό το κάνουμε κάθε στιγμή» δηλώνει. «Σύμφωνα με τα δεδομένα που έχουμε, είναι πολύ πιθανό κάτι τέτοιο να συμβαίνει»
