Τέτοιες μέρες που ζούμε η χώρα μας δεν αντέχει να χάνει ανθρώπους που δίνουν έμπνευση και με τα έργα τους βοηθούν την «κάθαρση» της ψυχής μας... Τέτοιος καλλιτέχνης ήταν ο Νίκος Παπάζογλου. Λίγες μέρες μετά από τον χαμό του φίλου και παλιού του συνεργάτη, Μανώλη Ρασούλη, ο Νίκος Παπάζογλου άφησε την τελευταία του πνοή σε ηλικία 63 ετών.Το υπουργείο Πολιτισμού και Τουρισμού άβγαλε επίσημη ανακοίνωση - συλλυπητήριομήνυμα για το θάνατο του Νίκου Παπάζογλου:
'Η πολιτική ηγεσία του Υπουργείου Πολιτισμού και Τουρισμού εκφράζει τη θλίψη της για το θάνατο του Νίκου Παπάζογλου. Η επίδρασή του υπήρξε καθοριστική στην πορεία του ελληνικού τραγουδιού. Τα τραγούδια του Νίκου Παπάζογλου και η φωνή του αποτελούν πολύτιμο θησαυρό της μουσικής μας κληρονομιάς και ειδοποιό στοιχείο της μουσικής μας ψυχοσύνθεσης. Εκφράζουμε ειλικρινή συλλυπητήρια στους οικείους του'.
Η κηδεία του Νίκου Παπάζογλου θα γίνει αύριο, Δευτέρα, στις 16:00, από τον Ιερό Ναό του Αγ. Θεράποντα, της Τούμπας, της γειτονιάς όπου γεννήθηκε και έκανε τα πρώτα του βήματα στη μουσική.
«Τραγούδια που σου γλυκαίνουν το αυτί»
Γεννημένος στις στις 20 Μαρτίου του 1948 εκεί, στη Θεσσαλονίκη, ξεκίνησε την καριέρα του τη δεκαετία του 1960. Ήρεμος, στοχαστικός, ολιγαρκής, λιτός, ανοιχτόμυαλος και ευαίσθητος, επέλεξε να ζει όπως ακριβώς ήθελε: στους δικούς του ρυθμούς. Εξαιρετικά βαθιά φωνή, γνώριμη για το λυγμό της, χαρακτηριστική για το χρώμα της.
Το ταλέντο του ξεχείλιζε και δεν άργησε να γίνει γνωστός στο ευρύ κοινό. Αντικατέστησε τον Πασχάλη στους «Olympians, όταν ο τελευταίος έφυγε για να υπηρετήσει στον στρατό. Για ένα μικρό χρονικό διάστημα, μετακομίζει στο Aachen της Δυτικής Γερμανίας (1972) με το συγκρότημά του «Ζηλωτής», προκειμένου να επιτύχουν κάτι σε σχέση με τη διεθνή αγορά. Έφτιαξαν έξι τραγούδια που ηχογραφήθηκαν στο Μιλάνο, τα οποία σήμερα υπάρχουν μόνο σε συλλογές φίλων.
Το 1976 επιστρέφει στην Αθήνα, για τις ανάγκες της παράστασης «Αχαρνής» του Διονύση Σαββόπουλου, όπου έπαιζε και τραγουδούσε. Συμμετέχει φυσικά και στο δίσκο που κυκλοφόρησε στη συνέχεια.
Παπάζογλου - Σαββόπουλος, 1978
Ένα χρόνο μετά ο δίσκος «Η Εκδίκηση Της Γυφτιάς» σκάει σαν βόμβα στα θεμέλια του μουσικού «καθωσπρεπισμού» της εποχής από τη μια, και του λαϊκισμού από την άλλη. Ξυδάκης, Ρασούλης και Παπάζογλου σε μια δουλειά που σημάδεψε για πάντα το ελληνικό τραγούδι. Τα κομμάτια «Τρελή και αδέσποτη» και «Κανείς εδώ δεν τραγουδά» ξεχωρίζουν αμέσως και τραγουδιούνται μέχρι σήμερα. Οι τρεις τους «ξαναχτυπούν» το 1979 με τον δίσκο «Δήθεν» και αφήνουν άπαξ και δια παντός το στίγμα τους στο ελληνικό πεντάγραμμο. Συμμετέχει επίσης στη «Ρεζέρβα» του Σαββόπουλου, στον δίσκο «Χειμερινοί Κολυμβητές».
Αργότερα, το 1983, εμφανίζεται με το συγκρότημα «Ταχεία Θεσσαλονίκης» στην Αθήνα στο ΖΟΟΜ. Δεν πήγαν καλά οι εμφανίσεις, κι αναγκάστηκε να βάλει κι από τη τσέπη του χρήματα για να πληρωθούν οι μουσικοί που είχαν αφήσει στο μεταξύ τα μεροκάματά τους στη Θεσσαλονίκη για να έρθουν μαζί του. Έκτοτε δεν ξανάπαιξε στην Αθήνα για μεγάλα διαστήματα, εκτός από τα γνωστά live του.
Το 1986 κυκλοφορεί το «Μέσω νεφών» και παράλληλα συμμετέχει στο «Πότε Βούδας, Πότε Κούδας» των Ρασούλη – Βαγιόπουλου και στο «Ζήτω Το Ελληνικό Τραγούδι» του Σαββόπουλου. Το 1988 έρχεται η συνεργασία με το Μάνο Χατζιδάκη στην μπουάτ «Σείριος» και βεβαίως στο δίσκο «Στο Σείριο Υπάρχουνε Παιδιά».
Το 2005 κυκλοφόρησε η τελευταία του δουλεια με τίτλο 'Μάισσα Σελήνη'. Την ημέρα της κυκλοφορίας του δίσκου κέρδισε το Βραβείο Μουσικής στα Κρατικά Κινηματογραφικά Βραβεία Ποιότητας (Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης) για τη μουσική του στην ταινία 'Η Νοσταλγός'.
Ο τύπος που δεν βγάζει από πάνω του τα τζην και το κόκκινο μαντήλι, είναι αυτός που κατάφερνε να γεμίζει γήπεδα και υπαίθρια θέατρα και να ξεσηκώνει τον κόσμο με ένα του μόνο χτύπημα στο ντέφι. Σε τέτοια ατμόσφαιρα βγαίνουν το 1990 τα «Σύνεργα» και βέβαια η ζωντανή ηχογράφηση «Στο Θέατρο Λυκαβηττού» το ’91, ένας χώρος που πλέον είναι συνδεδεμένος με τις εμφανίσεις του στο τέλος κάθε καλοκαιριού.
Ο Νίκος Παπάζογλου ήταν τόσο σημαντικός στην ελληνική μουσική σκηνή, που κατάφερε να δημιουργήσει δικό του μουσικό ρεύμα. Το «ρεύμα Παπάζογλου» το ακολούθησαν πολλοί. Ήταν το μοναδικό πάντρεμα του ροκ και της ηλεκτρικής κιθάρας με παραδοσιακά όργανα της ελληνικής μουσικής, όπως ο μπαγλαμάς και το μπουζούκι. Η λεγόμενη «σχολή Θεσσαλονίκης» είναι ουσιαστικά η «σχολή Παπάζογλου». Εκείνος άνοιξε το δρόμο, για να ακολουθήσουν όλοι οι υπόλοιποι. Κανείς δεν ξέρει τι μέλλον θα είχαν ο Σωκράτης Μάλαμας, ο Ορφέας Περίδης, ο Θανάσης Παπακωνσταντίνου, οι Μικρές Περιπλανήσεις, ο Γιάννης Μήτσης, η Μελίνα Κανά και τόσοι άλλοι, αν δεν τολμούσε πρώτος ο Παπάζογλου.
Για όλα αυτά και πολλά περισσότερα που δεν αποτυπώνονται με λέξεις, σήμερα… «Κανείς δεν τραγουδά».
"ΕΛΑ ΣΤΗΝ ΟΜΑΔΑ ΜΑΣ ΚΑΙ ΕΣΥ- ΚΑΝΕ LIKEΑΝ ΣΟΥ ΑΡΕΣΕ ΠΑΤΑ LIKE ΨΗΦΙΣΕ ΤΗΝ ΟΜΑΔΑ ΣΟΥ ΚΑΙ ΕΣΥ.ΠΑΝΑΘΗΝΑΙΚΟΣ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ ΑΕΚ ANTI- OLYMPIAKOS 2011 !
