Η Νήσος του Πάσχα (λόγω της ανακάλυψης της από τους Ευρωπαίους την ημέρα του Πάσχα του 1722) βρίσκεται στο...νότιο Ειρηνικό, γύρω στα 4000Km δυτικά της Νοτίου Αμερικής (η απόσταση Κύπρου-Λονδίνου είναι περίπου 3500Km).
Γύρω στο 700 μ.Χ. το νησί αποικίστηκε από Πολυνήσιους που παρά την τεράστια για τα μέσα της εποχής απόσταση κατάφεραν να ταξιδέψουν προς το νησί από κατοικημένες περιοχές του κεντρικού Ειρηνικού. Λόγω της απόστασης του από άλλη ηπειρωτική ή νησιωτική γη, η επιβίωση στο νησί εξαρτώνταν αποκλειστικά από τοπικούς πόρους: αλιεία στα παράλια με χρήση κανό και γεωργία η οποία κατέστη δυνατή λόγω των εύφορων εδαφών που δημιούργησαν τα δάση του νησιού. Η φυλή που αναπτύχθηκε, moai, ξεπέρασε σε πληθυσμό τις 10000.
Οι φωτογραφίες του νησιού με τα μεγάλου μεγέθους πέτρινα αγάλματα είναι πολύ γνωστές. Όμως σχετικά άγνωστη είναι η τραγικά ηλίθια ιστορία της κατασκευής τους…Κάθε ένα από τα 900 περίπου αγάλματα θεωρούνταν ως η διαιώνιση της παρουσίας κάποιου αρχηγού της φυλής για να «εμπνέει» και «προστατεύει» τους υπηκόους του.
Λόγω του μεγέθους τους (μερικά έχουν μάζα μέχρι 80 τόνους) και της απόστασης του σημείου εξόρυξης από το τελικό σημείο τοποθέτησης (15 Km) χρειάστηκε πολλή προσπάθεια και πόροι για να κατασκευαστούν. Ως εδώ, η ιστορία των moai δε διαφέρει και πολύ από πολλές άλλες παρόμοιες περιπτώσεις. Η ιδιαιτερότητα έγκειται στο εξής: οι moai ζούσαν σε ένα πολύ μικρό, περίπου 150 Km2 νησί (Κύπρος 9200 Km2), απομονωμένοι λόγω της θαλάσσιας απόστασης που τους χώριζε από άλλες κατοικημένες περιοχές. Η κατασκευή των αγαλμάτων σπατάλησε όλα σχεδόν τα φοινικόδεντρα του νησιού τα οποία χρησιμοποιήθηκαν κυρίως για την μεταφορά τους (κυλούσαν πάνω σε κομμένους κορμούς δέντρων). Η αποψίλωση των δασών του νησιού είχε ως αποτέλεσμα το άλλοτε εύφορο χώμα να παρασύρεται στην θάλασσα και να μειωθεί η γεωργική παραγωγή.
Ο ρυθμός της αποδάσωσης, σε σημείο που δεν ήταν δυνατή η αναπλήρωση των δασών, έφεραν την φυλή σε σημείο να μην έχει ξυλεία να κατασκευάσει κανό για να τα χρησιμοποιήσει για αλιεία ή ακόμα για να διαφύγει από το ανίκανο πλέον να τους θρέψει νησί. Οι κάτοικοι αυτοπαγιδεύτηκαν από την ίδια τους την μανία να φτιάξουν όλο και περισσότερα, όλο και μεγαλύτερα άχρηστα αγάλματα, εξυπηρετώντας ίσως κάποια κοινωνική ή πολιτιστική τους ματαιοδοξία. Η έλλειψη τροφής, σε σημείο εμφάνισης ακόμα και κανιβαλισμού, προκάλεσε τη δραματική μείωση του πληθυσμού.
Η ιστορία της Νήσου του Πάσχα αποτελεί μια παραβολή για την παγκόσμια κατάσταση όσο αφορά το περιβάλλον. Η κατάχρηση φυσικών πόρων έχει καταστρέψει, σε μη αναστρέψιμο βαθμό πάρα πολλά οικοσυστήματα ενώ οι ρυθμοί αποδάσωσης του πλανήτη δεν επιτρέπουν την αναπλήρωση των απωλειών σε δάση. Δε θα πρέπει να μας ξενίζει το γεγονός ότι οι maoi κατάφεραν να «αυτοκτονήσουν» στη Νήσο του Πάσχα. Είτε δεν αντιλήφθηκαν την έκταση της καταστροφής είτε όταν το αντιλήφθηκαν αντί να την σταματήσουν συνέχισαν να αποδασώνουν το νησί για να φτιάχνουν άχρηστα αγάλματα. Το φαινόμενο της εξάντλησης των φυσικών πόρων σε κάποιο νησί δεν ήταν μοναδικό στη Νήσο του Πάσχα· υπάρχουν ενδείξεις ότι επαναλήφθηκε και σε άλλα νησιά. Ήταν μάλιστα και ένα από τα κίνητρα των Πολυνήσιων για αναζήτηση νέων νησιών προς εποικισμό.
Από τη Νήσο του Πάσχα όμως, δεν μπορούσαν να διαφύγουν, όπως ούτε εμείς από τη Γη...
ΕΛΑ ΣΤΗΝ ΟΜΑΔΑ ΜΑΣ ΚΑΙ ΕΣΥ- ΚΑΝΕ LIKEΑΝ ΣΟΥ ΑΡΕΣΕ ΠΑΤΑ LIKE ΨΗΦΙΣΕ ΤΗΝ ΟΜΑΔΑ ΣΟΥ ΚΑΙ ΕΣΥ.ΠΑΝΑΘΗΝΑΙΚΟΣ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ ΑΕΚ ANTI- OLYMPIAKOS 2011 !
