«Σεξ! παντού σεξ! Στο δρόμο, στο σπίτι, στην τηλεόραση, στην εφημερίδα, στο ταξί, παντού μιλάνε για το σεξ. Όλοι ξέρουν τα πάντα για το σεξ. Και όλοι το ευχαριστιούνται τόσο εύκολα, τόσο γρήγορα, σαν να πίνουν νερό! *(ή μήπως αναψυκτικό τύπου cola;)…»
Είναι τα πρώτα λόγια που ξεστόμισε στο....
σαλόνι της ψυχαναλύτριας, η Τάνια, η στερημένη σεξουαλικά ηρωίδα των Θανάση Παπαθανασίου και Μιχάλη Ρέππα στην ταινία – σταθμό «Safe Sex» που προβλήθηκε στις ελληνικές αίθουσες το φθινόπωρο του 1999. Στη συνέχεια, φυσικά, παραπονέθηκε που η ίδια δεν μυείται στο σεξ όσο συχνά θα προτιμούσε…
12 χρόνια μετά και όλα είναι ίδια σχεδόν… Με προσθήκες, όμως, στα μέρη που συναντάται το σεξ. Ο δρόμος, το σπίτι, η τηλεόραση, η εφημερίδα είναι απλά «μέρη – μέλη» της σημερινής δημόσιας σφαίρας, «ντυμένης» από πάνω ως κάτω σεξιστικά, σε βαθμό μάλιστα τέτοιο που, κάτι που παλαιότερα θεωρείτο ταμπού, να έχει πλέον μετατραπεί σε κάτι δεδομένο, άκρατα απελευθερωμένο, απενοχοποιημένο ίσως επικίνδυνα. Οι προεκτάσεις είναι πλέον και πολιτικές, οικονομικές, παιδαγωγικές, δυστυχώς μέχρι και πολιτιστικές. Α, ξέχασα! Και πολιτισμικές…
«Σκαλίζοντας» το παρελθόν, 4 χρόνια πριν την προβολή της παραπάνω ταινίας, το 1995, τον πλανήτη είχε συγκλονίσει η αξέχαστη «υπόθεση Λεβίνσκι»: Ο τότε πρόεδρος των ΗΠΑ Μπιλ Κλίντον, άναψε φωτιές με την μαθητευόμενη Μόνικα, το… πούρο του, και κάτι λεκέδες… Αφού κατέστρεψε την καριέρα του, συνάπτοντας δεσμό με την υπάλληλο του Λευκού Οίκου, ζήτησε δημόσια συγνώμη, δείχνοντας πραγματικά μετανοημένος. Ο αμερικάνικος λαός τον συγχώρεσε, το σκάνδαλο ξεχάστηκε και η απατημένη σύζυγος – τότε πρώτη κυρία των ΗΠΑ, Χίλαρι Κλίντον είναι σήμερα υπουργός Εξωτερικών της χώρας. Ο «χαβαλές» για το συγκεκριμένο story δίνει ακόμα, 16 χρόνια μετά, τροφή για ανέκδοτα.
Πριν περίπου ένα χρόνο, ένα αποτυχημένο μοντέλο – τηλεοπτική περσόνα, υποκύπτει σε πιέσεις και προσφορές και κυκλοφορεί ταινία πορνό που, ουσιαστικά, ταλανίζει το ελληνικό ενδιαφέρον επισκιάζοντας μερικώς σοβαρότατες πολιτικές & οικονομικές εξελίξεις της εβδομάδας εκείνης. Όχι απλά συζητείται και αναπαράγεται, αλλά έχει θέση σε «πηγαδάκια» σχολείων, τραπέζια οικογενειών, όνειρα εφήβων… Αβίαστα, ανεπαίσθητα, σε κλίμα ρουτίνας. Δεν τρέχει τίποτα! Τροφή για σάτιρα – βορά σε μια ολιγαρκή κοινωνία… Η ευτέλεια στο ζενίθ της… Δεν νομίζω να είμαι ο μόνος που σκέφτεται το μέγεθος του θέματος ως κατάντια και κοινωνικό ξεπεσμό.
Άλλο ενδεικτικό παράδειγμα, διαχρονικό, όμως, που «αντέχει» με ήλιους και βροχές, είναι οι περιπέτειες του γείτονα Ιταλού πρωθυπουργού. Πρόσωπο και πάλι από το πολιτικό στερέωμα, ο 74χρονος Μπερλουσκόνι, επιβλητική προσωπικότητα της Kεντροδεξιάς, που αντιμετωπίζει ταυτόχρονα τέσσερις δίκες για φοροδιαφυγή, διαφθορά, αλλά και σεξουαλική συνεύρεση με ανήλικη ιερόδουλο και στη συνέχεια κατάχρηση εξουσίας για τη συγκάλυψη του σκανδάλου. Η κατηγορία για σεξουαλική συνεύρεση με ανήλικη είναι «το κερασάκι στην τούρτα» των -επί σειρά ετών- φημών περί ανάρμοστης σεξουαλικής συμπεριφοράς του. Το θέμα παρ’ όλα αυτά αντιμετωπίζεται και με «χαλαρές» αντιδράσεις, εμπνέει σάτιρα, συζητείται με έκδηλη την απάθεια και τη χιουμοριστική διάθεση να το περιστοιχίζουν! Οι όποιες πολιτικές συνέπειες, κάποιες φορές, απλά παρευρίσκονται «κομπάρσοι».
Η επίκαιρη «συνέχεια» των ημερών, δεν είναι άλλη απ’ την υπόθεση του γνώριμου στη χώρα μας, λόγω της οικονομικής συγκυρίας, πρώην -πλέον- διευθυντή του διεθνούς νομισματικού ταμείου, Ντομινίκ Στρος Καν. Αντιμέτωπος με κατηγορίες απόπειρας βιασμού, σεξουαλικής επίθεσης και ομηρίας, στέκεται απλά η αφορμή για μια ακόμη «μαγιάτικη βουτιά» μιας παγκόσμιας κοινότητας, στον σεξισμό, ασχέτως δικαστικής έκβασης, συνεπειών, ηθικών, αξιών… Εξάρσεις από κλισέ, ανέκδοτα, παρέα πάντα με την ίδια απάθεια από μεγάλο αριθμό πολιτών, χωρίς ίχνος παραπέρα σκεπτικισμού για «αυριανά» παρελκόμενα… «Βρε τον Ντομινίκ! Ζωηρούλης!». Ωραία. Και μετά, τι;
Ο καθωσπρεπισμός σαφώς και δεν είναι το ζητούμενο. Δεν είναι καν το προτιμητέο, όταν στερούμαστε καθημερινά άλλων, ουσιαστικότερων.
Και το αναψυκτικό τύπου cola όμως, ταιριάζει με όλα, έτσι δεν είναι; Συνοδεύει άριστα από παραδοσιακά μέχρι μοντέρνα γεύματα… Είναι απαραίτητη; Έστω ότι είναι!… Πόση θα πιούμε πια; Αφού ξέρουμε ότι μας βλάπτει γιατί την προτιμάμε; Άσε που παχαίνει…
Συμπέρασμα: μπορούμε, με θέληση, να κόψουμε τα αναψυκτικά cola και την περιστρεφόμενη γύρω από το σεξ «ψυχαγωγία». Έτσι, θα αναμένουμε την πράξη με μεγαλύτερη προσμονή, θα χάσουμε κιλά, αλλά, το βασικότερο, θα βρούμε -ή έστω θα θυμηθούμε- λίγη έστω από την αθωότητα και την ευθιξία που μάλλον μας παρέπεσαν όταν πηγαίναμε στο περίπτερο για τα αναψυκτικά…
(*σ.σ.: το αναψυκτικό τύπου cola δεν αναφέρεται στο σενάριο της ταινίας)
Πηγή: aixmi
Είναι τα πρώτα λόγια που ξεστόμισε στο....
σαλόνι της ψυχαναλύτριας, η Τάνια, η στερημένη σεξουαλικά ηρωίδα των Θανάση Παπαθανασίου και Μιχάλη Ρέππα στην ταινία – σταθμό «Safe Sex» που προβλήθηκε στις ελληνικές αίθουσες το φθινόπωρο του 1999. Στη συνέχεια, φυσικά, παραπονέθηκε που η ίδια δεν μυείται στο σεξ όσο συχνά θα προτιμούσε…
12 χρόνια μετά και όλα είναι ίδια σχεδόν… Με προσθήκες, όμως, στα μέρη που συναντάται το σεξ. Ο δρόμος, το σπίτι, η τηλεόραση, η εφημερίδα είναι απλά «μέρη – μέλη» της σημερινής δημόσιας σφαίρας, «ντυμένης» από πάνω ως κάτω σεξιστικά, σε βαθμό μάλιστα τέτοιο που, κάτι που παλαιότερα θεωρείτο ταμπού, να έχει πλέον μετατραπεί σε κάτι δεδομένο, άκρατα απελευθερωμένο, απενοχοποιημένο ίσως επικίνδυνα. Οι προεκτάσεις είναι πλέον και πολιτικές, οικονομικές, παιδαγωγικές, δυστυχώς μέχρι και πολιτιστικές. Α, ξέχασα! Και πολιτισμικές…
«Σκαλίζοντας» το παρελθόν, 4 χρόνια πριν την προβολή της παραπάνω ταινίας, το 1995, τον πλανήτη είχε συγκλονίσει η αξέχαστη «υπόθεση Λεβίνσκι»: Ο τότε πρόεδρος των ΗΠΑ Μπιλ Κλίντον, άναψε φωτιές με την μαθητευόμενη Μόνικα, το… πούρο του, και κάτι λεκέδες… Αφού κατέστρεψε την καριέρα του, συνάπτοντας δεσμό με την υπάλληλο του Λευκού Οίκου, ζήτησε δημόσια συγνώμη, δείχνοντας πραγματικά μετανοημένος. Ο αμερικάνικος λαός τον συγχώρεσε, το σκάνδαλο ξεχάστηκε και η απατημένη σύζυγος – τότε πρώτη κυρία των ΗΠΑ, Χίλαρι Κλίντον είναι σήμερα υπουργός Εξωτερικών της χώρας. Ο «χαβαλές» για το συγκεκριμένο story δίνει ακόμα, 16 χρόνια μετά, τροφή για ανέκδοτα.
Πριν περίπου ένα χρόνο, ένα αποτυχημένο μοντέλο – τηλεοπτική περσόνα, υποκύπτει σε πιέσεις και προσφορές και κυκλοφορεί ταινία πορνό που, ουσιαστικά, ταλανίζει το ελληνικό ενδιαφέρον επισκιάζοντας μερικώς σοβαρότατες πολιτικές & οικονομικές εξελίξεις της εβδομάδας εκείνης. Όχι απλά συζητείται και αναπαράγεται, αλλά έχει θέση σε «πηγαδάκια» σχολείων, τραπέζια οικογενειών, όνειρα εφήβων… Αβίαστα, ανεπαίσθητα, σε κλίμα ρουτίνας. Δεν τρέχει τίποτα! Τροφή για σάτιρα – βορά σε μια ολιγαρκή κοινωνία… Η ευτέλεια στο ζενίθ της… Δεν νομίζω να είμαι ο μόνος που σκέφτεται το μέγεθος του θέματος ως κατάντια και κοινωνικό ξεπεσμό.
Άλλο ενδεικτικό παράδειγμα, διαχρονικό, όμως, που «αντέχει» με ήλιους και βροχές, είναι οι περιπέτειες του γείτονα Ιταλού πρωθυπουργού. Πρόσωπο και πάλι από το πολιτικό στερέωμα, ο 74χρονος Μπερλουσκόνι, επιβλητική προσωπικότητα της Kεντροδεξιάς, που αντιμετωπίζει ταυτόχρονα τέσσερις δίκες για φοροδιαφυγή, διαφθορά, αλλά και σεξουαλική συνεύρεση με ανήλικη ιερόδουλο και στη συνέχεια κατάχρηση εξουσίας για τη συγκάλυψη του σκανδάλου. Η κατηγορία για σεξουαλική συνεύρεση με ανήλικη είναι «το κερασάκι στην τούρτα» των -επί σειρά ετών- φημών περί ανάρμοστης σεξουαλικής συμπεριφοράς του. Το θέμα παρ’ όλα αυτά αντιμετωπίζεται και με «χαλαρές» αντιδράσεις, εμπνέει σάτιρα, συζητείται με έκδηλη την απάθεια και τη χιουμοριστική διάθεση να το περιστοιχίζουν! Οι όποιες πολιτικές συνέπειες, κάποιες φορές, απλά παρευρίσκονται «κομπάρσοι».
Η επίκαιρη «συνέχεια» των ημερών, δεν είναι άλλη απ’ την υπόθεση του γνώριμου στη χώρα μας, λόγω της οικονομικής συγκυρίας, πρώην -πλέον- διευθυντή του διεθνούς νομισματικού ταμείου, Ντομινίκ Στρος Καν. Αντιμέτωπος με κατηγορίες απόπειρας βιασμού, σεξουαλικής επίθεσης και ομηρίας, στέκεται απλά η αφορμή για μια ακόμη «μαγιάτικη βουτιά» μιας παγκόσμιας κοινότητας, στον σεξισμό, ασχέτως δικαστικής έκβασης, συνεπειών, ηθικών, αξιών… Εξάρσεις από κλισέ, ανέκδοτα, παρέα πάντα με την ίδια απάθεια από μεγάλο αριθμό πολιτών, χωρίς ίχνος παραπέρα σκεπτικισμού για «αυριανά» παρελκόμενα… «Βρε τον Ντομινίκ! Ζωηρούλης!». Ωραία. Και μετά, τι;
Ο καθωσπρεπισμός σαφώς και δεν είναι το ζητούμενο. Δεν είναι καν το προτιμητέο, όταν στερούμαστε καθημερινά άλλων, ουσιαστικότερων.
Και το αναψυκτικό τύπου cola όμως, ταιριάζει με όλα, έτσι δεν είναι; Συνοδεύει άριστα από παραδοσιακά μέχρι μοντέρνα γεύματα… Είναι απαραίτητη; Έστω ότι είναι!… Πόση θα πιούμε πια; Αφού ξέρουμε ότι μας βλάπτει γιατί την προτιμάμε; Άσε που παχαίνει…
Συμπέρασμα: μπορούμε, με θέληση, να κόψουμε τα αναψυκτικά cola και την περιστρεφόμενη γύρω από το σεξ «ψυχαγωγία». Έτσι, θα αναμένουμε την πράξη με μεγαλύτερη προσμονή, θα χάσουμε κιλά, αλλά, το βασικότερο, θα βρούμε -ή έστω θα θυμηθούμε- λίγη έστω από την αθωότητα και την ευθιξία που μάλλον μας παρέπεσαν όταν πηγαίναμε στο περίπτερο για τα αναψυκτικά…
(*σ.σ.: το αναψυκτικό τύπου cola δεν αναφέρεται στο σενάριο της ταινίας)
Πηγή: aixmi
ΕΛΑ ΣΤΗΝ ΟΜΑΔΑ ΜΑΣ ΚΑΙ ΕΣΥ- ΚΑΝΕ LIKE
