Ειλικρινά: Είσαι ο Τζιμπρίλ Σισέ. Εχεις παιδιά, κάποια μαλλιά, πολλές βαφές, ένα άλφα γούστο στα ρούχα...δεν ξέρεις πολύ καλά να οδηγείς (ήμαρτον ρε Τζιμπρίλ πέντε φορές έχεις τρακάρει), και ταλέντο στο ποδόσφαιρο και το σταριλίκι. Εχεις όμως και τα θέματά σου.
Όχι τόσο πολλά για να σε κάνουν αγανακτισμένο σε κάποια πλατεία της Βούλας, αλλά τα διλήμματα τα έχουν και αυτοί με τα λυμένα προβλήματα. Να φύγεις ή να μείνεις;
Η εύκολη απάντηση, αυτή που έρχεται από τους επαγγελματίες μηδενιστές του αθλητικού Τύπου, όλους αυτούς τους συνένοχους αρθογράφους που τόσα χρόνια έκαναν πως ζούσαν σε ένα κράμα Premier League και Primera Division και τώρα το έχουν γυρίσει στην γκρίνια είναι πως «όχι, ρε Τζιμπρίλ, φύγε να σωθείς». Ναι, προφανώς ο άνθρωπος θα φύγει είναι μια λογική λύση – εδώ εμείς αν μπορούσαμε θα είχαμε ήδη πακετάρει.
Από την άλλη, διακρίνω από την πλευρά του και μια διστακτικότητα σε όλο αυτό. Κάτι γλυκόλογα αποχαιρετισμού, αυτό το «έχω περάσει δυο πολύ ωραία χρόνια εδώ», κάτι δεύτερες σκέψεις, μια υπεκφυγή. Δεν είναι τίποτα, ουσιαστικά, είναι η σιωπή πριν από το τέλος της σχέσης.
Κάποιος μερακλής επί των μετακομίσεων προφανώς έχει ήδη αρχίσει να πακετάρει ακουστικά, sneakers, δίσκους βινυλίου και καμιά πενηνταριά ντουλάπες με πλουμιστά ρούχα. Η ζωή χωρίς τον Τζιμπρίλ έρχεται για τον Παναθηναϊκό. Απόγνωση; ’Η απλά διαχείριση;
Πρώτα μια μικρή αποτίμηση. Ο Σισέ δεν μας έκανε χάρη. Ο Σισέ ήρθε, πληρώθηκε αδρά, σε έναν βαθμό γούσταρε να είναι πρώτος στο χωριό, μας μοίρασε αρκετή από την ανεπιτήδευτη (;) cool λάμψη του και σίγουρα σε λίγα χρόνια καθισμένος μπροστά από ένα hip τζάκι κάπου στην Ευρώπη θα μιλάει στα καλοντυμένα εγγόνια του για την ελληνική του εμπειρία.
Επιστροφή στο παρόν όμως. Ο Παναθηναϊκός είναι πιο φτωχός. Είναι φανερό πως σχεδόν ανακουφισμένος βλέπει τα μεγάλα συμβόλαια να φεύγουν. Και ο Σισέ είναι πολυτέλεια για τον Παναθηναϊκό, δεδομένου πως αυτοί που θα τον τροφοδοτούν θα είναι όλο και πιο άτεχνοι, όλοι και πιο αργοί. Και επίσης, κάποιοι θα πρέπει να αναλογιστούν αν είναι λογικό, μια ελληνική ομάδα να αναγορεύει σε ηγέτη της από την πρώτη στιγμή έναν φοβερό επαγγελματία, αλλά Γάλλο ποδοσφαιριστή. Αυτό, δεν είναι μομφή για τον Σισέ, ούτε για τον Παναθηναϊκό, η αναγόρευσή του σε ηγέτη και αρχηγό ήταν μια λογική κίνηση. Είναι πρόβλημα για τους άλλους Έλληνες και προφανώς λιγότερο επαγγελματίες ποδοσφαιριστές.
Και το θλιβερό τέλος: Ο Παναθηναϊκός θα προσπαθήσει, θα ματώσει, θα κάνει δηλώσεις και «αποκαλύψεις», αλλά η λογική λέει πως δεν μπορεί να κρατήσει τον Σισέ. Όχι γιατί δεν τον θέλει, αλλά γιατί η νέα εποχή του θα είναι πιο φτωχή, λιγότερο λαμπερή, πιο ρεαλιστική. Εκνευριστική διαπίστωση, αλλά ας είμαστε ειλικρινείς τουλάχιστον τώρα που όλα καταρρέουν. Αν δεν υπάρξει ανατροπή και ο Σισέ παραμείνει Αγανακτισμένος στη Σούπερ Λίγκα, δεν θα βρει παρόμοιο παίκτη, είναι σαφές πως δεν γίνεται. Ας κοιτάξει, όμως, να το ξεπεράσει με σωστές οικονομικές λύσεις, γιατί και στην μπάλα, η ζωή κυλάει χωρίς να κοιτάζει τη δική σου μελαγχολία. Οι μεταγραφές του Ολυμπιακού το δείχνουν ήδη.
onsports.gr
"ΕΛΑ ΣΤΗΝ ΟΜΑΔΑ ΜΑΣ ΚΑΙ ΕΣΥ- ΚΑΝΕ LIKE
